| |
Ο Πάνος
Βαλσαμάκης υπήρξε
Έλληνας εικαστικός- κεραμιστής. Είναι ο θεμελιωτής της
έντεχνης κεραμικής στην Ελλάδα.
Γεννιέται στο Αϊβαλί το 1900 από εύπορη
οικογένεια. Αφού ολοκληρώνει τις σπουδές του στην
Ακαδημία Κυδωνιών, παίρνει μέρος στην Μικρασιατική
εκστρατεία. Μετά την κατάρρευση του μετώπου και την
Καταστροφή το 1922, φτάνει στη Σμύρνη και από εκεί
φεύγει στη Λέσβο. Εκεί βρίσκει την υπόλοιπη οικογένειά
του εκτός από δύο αδέρφια που σκοτώθηκαν. Η οικογένειά
του φεύγει στην Αθήνα και ο ίδιος πηγαίνει να βρει τον
αδερφό του στη Μασσαλία. Σπουδάζει ζωγραφική στη Σχολή
Καλών Τεχνών και κεραμική στη Σχολή του Saint-Jean-du-Desert
από το 1923 ως το 1930. Τότε επιστρέφει στην Ελλάδα και
διευθύνει το Καλλιτεχνικό Εργαστήριο της Κεραμεικός από
το 1930 ως το 1942, χρονιά που επιτάχθηκε το εργοστάσιο
από τα γερμανικά στρατεύματα και διακόπηκε η λειτουργία
του. Από το 1942-1957 είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του
εργοστασίου κεραμικής ΑΚΕΛ Α.Ε. στο Λαύριο, ιδιοκτησίας
της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος . Μετά το 1957
εργάζεται αποκλειστικά ως κεραμιστής στο ιδιωτικό του
εργαστήρι στο Μαρούσι. Πολύτιμοι βοηθοί του είναι ο γιός
του Αλέκος από το 1957 και η νύφη του Αφροδίτη από το
1959. Πεθαίνει στην Αθήνα στις 29 Οκτωβρίου 1986 και
κηδεύεται από το ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, στο
Μαρούσι.
Το έργο του Πάνου Βαλσαμάκη, σπάνιο τόσο
για το μέσο όσο και για την μανιέρα του, διακρίνεται για
την έντονη σχηματοποίηση και την πλούσια, σχεδόν λαμπερή,
χρωματική του παλέτα. Παρά το γεγονός πως εκμεταλλεύεται
κάθε εκδοχή της καμπύλης, του κύκλου, και των
γεωμετρικών σχημάτων με αφαιρετική διάθεση στην απόδοση
των θεμάτων του(με την ίδια ίσως λογική της ανατολικής
βυζαντινής αγιογραφίας)τα έργα του, παρ' όλα αυτά,
σφύζουν από ζωή και πλαστικότητα. Η παραστατικότητα
περιορίζεται στο ουσιώδες, χωρίς περιττές λεπτομέρειες,
δίνοντας έμφαση στο χρώμα. Στατικό εκ πρώτης όψεως μα με
έντονο εσωτερικό παλμό και ζωή το έργο του Πάνου
Βαλσαμάκη μπορεί με βεβαιότητα να θεωρηθεί διαχρονικό. Η
θεματολογία του είναι εμπνευσμένη πότε από τις χαμένες
πατρίδες και άλλοτε από τη φύση και τον σύγχρονο κόσμο.
Έργα του καλλιτέχνη βρίσκονται στην Εθνική
Πινακοθήκη, στο Μουσείο Βορρέ Σύγχρονης Τέχνης, στο Τελλόγλειο
Ίδρυμα Τεχνών ενώ αρκετά κοσμούν προσόψεις κι εσωτερικά
τόσο δημόσιων όσο και ιδιωτικών κτηρίων. Παρουσίασε
πολλά έργα του στο εξωτερικό και τιμήθηκε με ειδικά
βραβεία, το χρυσό των Βρυξελλών, αργυρό των Παρισίων,
χαλκό του Α' Πανελληνίου, και άλλα πολλά.
Το 1986 βραβεύτηκε μετά θάνατον από την
Ακαδημία Αθηνών για το σύνολο του καλλιτεχνικού και
λογοτεχνικού του έργου. |
