Ο Γιώργος Σαμαρτζής, Έλληνας ζωγράφος, ένας από τους κορυφαίους Κερκυραίους ζωγράφους της εποχής του, έξοχος προσωπογράφος, αγιογράφος, που δίδαξε σχέδιο στη Δημόσια Εκπαίδευση και διατέλεσε διευθυντής της Καλλιτεχνικής Σχολής της Κέρκυρας, μουσικός και ποιητής που στίχοι του μελοποιήθηκαν από γνωστούς Κερκυραίους συνθέτες, γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1868 στην Κέρκυρα και πέθανε στις 19 Μαρτίου 1925 στην Αθήνα.

Ήταν παντρεμένος με την Ιωσηφίνα [Πεπίνα] Σαμαρτζή. Γιος του ήταν ο Σπυρίδων Σαμαρτζής και κόρη του η Ίρις Σαμαρτζή, σύζυγος Νικολάου Κάρτερ, ενώ εγγονοί του ήταν ο ζωγράφος και ηθοποιός Γεώργιος Κάρτερ, συγγραφέας έργου για το βίο του Γεωργίου Σαμαρτζή, καθώς και ο επίσης ζωγράφος Ερνέστος Κάρτερ.

Ο Γεώργιος, που ήταν εγγονός του Κερκυραίου χρονικογράφου Παναγιώτη Σαμαρτζή, και γιος του Σπυρίδωνα Σαμαρτζή, είχε έναν αδελφό ο οποίος σκοτώθηκε στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ηπείρου από τον ζυγό των Τούρκων. Ο Γεώργιος παρακολούθησε τις εγκύκλιες και Μέσες σπουδές την γενέτειρα του, όπου έλαβε και τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής, ήδη από την ηλικία των 13 ετών, με δασκάλους τους Βικέντιο Μποκατσιάμπη, Άγγελο Γιαλλινά και Χαράλαμπο Παχή, στην ιδιωτική ιστορική Καλλιτεχνική Σχολή της Κέρκυρας. Το 1888, με υποτροφία του «Πετριδείου» Κληροδοτήματος, μετέβη για σπουδές στην Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών, [«Accademia di Belle Arti»], της Νεάπολης στην Ιταλία, όπου είχε καθηγητές τον Ντομένικο Μορέλι και τον Βιντσέντζο Μαρινέλλι [Vicenzo Marinelli]. Αποφοίτησε σ' ενάμισι χρόνο παίρνοντας το πτυχίο της Ακαδημίας κι αργυρό τιμητικό μετάλλιο. Μετά την επάνοδο του στην Ελλάδα, διορίστηκε το 1887 και δίδαξε σχέδιο στο Πρακτικό Λύκειο Κέρκυρας, ως το τέλος της ζωής του, ενώ από το 1907 διετέλεσε διευθυντής της Καλλιτεχνικής Σχολής της Κέρκυρας.

Ο Σαμαρτζής εκτός από τη ζωγραφική, της οποίας υπήρξε σημαντικός δημιουργός, με πλήθος ηθογραφικών θεμάτων στο ενεργητικό του, καλλιέργησε και τη τέχνη της μουσικής γράφοντας διάφορα μουσικά τεμάχια, κυρίως εμβατήρια. Η ζωγραφική του βασίζεται στις θεωρίες του ακαδημαϊκού ρεαλισμού. Ασχολήθηκε κυρίως με την προσωπογραφία, αλλά και με την αγιογραφία. Θεωρείται από κοινού με τους Άγγελο Γιαλλινά, Βικέντιο Μποκατσιάμπη, Σπύρο Πιζάνη και λοιπούς ως ένας από τους κορυφαίους Κερκυραίους ζωγράφους της εποχής του. Ασχολήθηκε κατά κύριο λόγο με προσωπογραφίες, με ηθογραφικές σκηνές, με την τοπιογραφία αλλά και με σκηνές εμπνευσμένες θρησκευτικά θέματα. Στους πίνακες του χρησιμοποιεί έναν τύπο ακαδημαϊκού ρεαλισμού με ορισμένες υπαιθριστικές τάσεις. Σημαντικό μέρος του έργου του Σαμαρτζή αποτελούν τα θρησκευτικά θέματα εκκλησιών της Κέρκυρας, γεγονός που τον καθιστά έναν από τους σημαντικότερους αγιογράφους της νεοελληνικής τέχνης. Παρουσίασε το έργο του σε ομαδικές εκθέσεις, όπως το 1888 στην έκθεση «Ολύμπια».

Έργα του βρίσκονται στο ανάκτορο Αχίλλειο της Κέρκυρας, όπως το πορτρέτο του Κάιζερ Γουλιέλμου Β’, στην Εθνική Πινακοθήκη, στην Αθήνα (Μικρό Αγόρι), όπου λειτουργεί μόνιμη έκθεση των έργων του, στο Πανεπιστήμιο, στο Ναυτικό Όμιλο, στη Δημοτική Πινακοθήκη της Κέρκυρας, όπου στεγάζονται σε ιδιαίτερη αίθουσα, στην Αναγνωστική Εταιρία, στην Κερκυραϊκή Πινακοθήκη, σε διάφορα ιδρύματα και σε ιδιωτικές συλλογές, καθώς και σε πολλούς ναούς της ιδιαίτερης πατρίδας του. Επιδόθηκε επίσης στη μουσική και μουσικές συνθέσεις του, κυρίως εμβατήρια, παιανίζονται από τις Φιλαρμονικές μπάντες του νησιού ενώ στίχοι του μελοποιήθηκαν από τους Ιωσήφ Καίσαρη, Αναστάσιο Ρομποτή και Σπύρο Δουκάκη. Από τις μουσικές του συνθέσεις γνωστότερες είναι «Τα εαρινά άνθη», «Η Επτάνησος» και «Η Ήπειρος», ένα εμβατήριο αφιερωμένο στον αγώνα για την απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου, στον οποίο θυσίασε τη ζωή του ο αδελφό του που σκοτώθηκε πολεμώντας στην περιοχή «Πέντε Πηγάδια»

Georgios Samartzis (Greek: Γεώργιος Σαμαρτζής; 8 February 1868, Corfu - 19 March 1925, Athens) was a Greek painter and musician; associated with the Heptanese School.

His grandfather was the noted historian and memoirist, Panagiotis Samartzis (1797-1871). He took his first painting lessons at a private school operated by Charalambos Pachis. He would later marry one of Pachis' daughters.

In 1888, thanks to a scholarship from the Petrides Endowment, he was able to study at the Accademia di Belle Arti di Napoli, with Professors Domenico Morelli and Vincenzo Marinelli. After returning to Greece, he taught at the Technical High School then, in 1902, took over management of the new Corfu Art School, founded by Angelos Giallinas. In addition to painting, he also dabbled in poetry and was an accomplished musician.

He dealt with a variety of themes, including portraits, landscapes, ethnographic scenes, and religious art; including a large "Last Supper". His works are generally classified as Academic Realism.

During World War I he moved to Athens, where he died. His works may be seen at the National Gallery and the University of Athens. The Municipal Art Gallery of Corfu [el] has a special display room devoted to his paintings and those he collected. His compositions are still played by local bands, and some of his poems were set to music by Iosif Kaisaris. A street has been named after him.

Source: Wikipedia