|
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ
1849 - 1884
‘Ίδρυμα Ευάγγελου Αβέρωφ - Τοσίτσα
Εικονίζεται σελ.52
Γ. Α. Δρακοπούλου, Ο Περικλής Πανταζής στα πλαίσια
της βελγικής ζωγραφικής του 19ου αιώνα, [διδακτορική
διατριβή], Αθήνα 1982, σ. 145, αρ. 11 (εικονίζεται στη
σ. 115).
S.
Goyens
de
Heusch, Ο.
Μεντζαφού-Πολύζου & Σ. Σαμαράς, Περικλής Πανταζής,
1849-1884, Αθήνα 1994, σ. 212, αρ. 184 (εικονίζεται
στη σ. 52).
Ο Περικλής Πανταζής, ένας από
τους σημαντικότερους Έλληνες ζωγράφους του 19ου αιώνα,
ήταν ίσως ο μόνος που βρέθηκε στην πρωτοπορία της
ζωγραφικής της εποχής του. Σπούδασε στην Αθήνα κοντά
στον Νικηφόρο Λύτρα και μετά από σύντομη παραμονή στο
Μόναχο, τη Μασσαλία και το Παρίσι, εγκαταστάθηκε το
φθινόπωρο του 1872 στις Βρυξέλλες. Γρήγορα εντάχθηκε
στους αντιακαδημαϊκούς κύκλους της βελγικής πρωτεύουσας
και επηρεασμένος από τον γαλλικό ρεαλισμό και
ιμπρεσιονισμό, αναδείχθηκε σ’ έναν από τους κύριους
εκπροσώπους των νέων ρευμάτων στη δεύτερή πατρίδα του. Η
συμμετοχή του με 12 πίνακες στην Παγκόσμια Έκθεση του
Παρισιού το 1878, κατέστησε το όνομά του γνωστό και
πέραν των βελγικών συνόρων. Χαρακτηριστική ήταν η
επιδεξιότητά του στη χρήση της σπάτουλας, για την οποία
ο ζωγράφος και κριτικός
Théodore
Hannon έγραφε: «Στα δυνατά και
επιδέξια δάκτυλά του, αυτό το χαλύβδινο έλασμα, η
σπάτουλα, γίνεται μια αποκάλυψη: κατέχει πηγές
ανεξάντλητες, μαγείες άγνωστες! Αξίζει όσο και το
καλύτερο πινέλο: δίνει το βάθος στους ουρανούς, τη
διαύγεια στο νερό, τη βελούδινη υφή στα φρούτα, τη ζωή
στη σάρκα, χτυπά, επεκτείνει, ζυμώνει, στιλβώνει,
σμαλτώνει, λαξεύει… Είναι μαγευτικό». Ο πρόωρος θάνατός
του σε ηλικία 35 ετών ανέκοψε την πολλά υποσχόμενη
καλλιτεχνική του πορεία και στέρησε πιθανώς από τους
Έλληνες την ευκαιρία να γνωρίσουν καλύτερα και να
επηρεαστούν από τα πρωτοποριακά ρεύματα που άλλαξαν
ριζικά την εικόνα της ευρωπαϊκής τέχνης κατά το β΄ μισό
του 19ου αιώνα.
LITERATURE:
G. A. Drakopoulou, Périclès Pantazis in the context
of 19th century Belgian Painting, [dissertation
thesis, in Greek], Athens 1982, p. 145, no. 11 (depicted
in p. 115).
S. Goyens de Heusch, O. Mentzafou & S. Samaras,
Périclès Pantazis, 1849-1884, [in Greek], Athens
1994, p. 212, no. 184 (depicted in p. 52).
|
