|
ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ
Δημοπρασίες
HORTA - Βρυξέλλες, Βέλγιο
16 / 2 / 1998 αριθ.160
Πιστοποιητικό γνησιότητας από τον
Dr.
Horst
G.
Ludwig
- Ορκωτός Εκτιμητής της Βαυαρικής Κυβερνήσεως
PROVENANCE
HORTA Auctions - Brussels Belgium
16 / 2 / 1998 No.160
Certificate of authenticity by Dr. Horst G.
Ludwig - Sworn Valuer of the Bavarian Government
Γεννήθηκε το 1849 στην Αθήνα και
καταγόταν από την Ήπειρο.
Από το 1864 έως
το 1871 σπούδασε ζωγραφική στο
Σχολείο των Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη
Σχολή Καλών Τεχνών) με
δάσκαλο τον Νικηφόρο
Λύτρα.
Για έναν χρόνο συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία
Καλών Τεχνών του Μονάχου, αλλά
κατόπιν έφυγε για το Παρίσι.
Στη
γαλλική πρωτεύουσα μαθήτευσε κοντά στον Γκουστάβ
Κουρμπέ (Gustave
Courbet) και τον Αντουάν Σιντρέιγ (Antoine Chintreuil)
ενώ γνώρισε τις σύγχρονες δημιουργίες του Ευγένιου
Μπουντέν (Eugène Boudin), του Ολλανδού Γιόχαν
Μπάρτχολντ Ζόνκιντ (Johan Barthold Jongkind) και των ιμπρεσιονιστών Μανέ, Ντεγκά και Πισαρό.
Τελικά μετά από σύντομο χρονικό διάστημα εγκαταστάθηκε
οριστικά στις Βρυξέλλες.
Ο Πανταζής ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους Έλληνες ζωγράφους της
εποχής του, μιας και είναι ο πρώτος που ξέφυγε από τον
ακαδημαϊσμό της Σχολής
του Μονάχου και
που εντάχθηκε στο ανατρεπτικό για την εποχή του κίνημα
του ιμπρεσιονισμού.
Μαζί με τον Γκιγιόμ
Βόγκελς θεωρείται
ο θεμελιωτής του βελγικού ιμπρεσιονισμού.
Το έργο του χαρακτηρίζεται ως πολύμορφο. Ασχολήθηκε
κυρίως με την τοπιογραφία (με τα βελγικά τοπία να
αποτελούν σημαντική πηγή έμπνευσης), τις προσωπογραφίες
και σε μικρότερο βαθμό με τη νεκρή φύση και την
ηθογραφία. Έχει γραφτεί πως «αν δεν πέθαινε νέος και σε
ξένη γη, η πρωτοποριακή του επίδραση στην νεοελληνική ζωγραφική θα
μπορούσε να ήταν αποφασιστική»
(Α. Σ. Ιωάννου, Η ελληνική ζωγραφική,
19ος αι., Εκδ. Οίκος Μέλισσα, Αθήνα 1972). |
